het is wennen thuis

Beste allemaal,

Het is fijn, maar de eerste dagen waren ook wel erg wennen voor Sjoerd om thuis te zijn.

Hij moest heel erg wennen aan de drukte en bewegingen om zich heen.
Na zo'n lange tijd naar het plafond staren en op je rug liggen en behalve rammelende etenskarren weinig geluiden, kan ik me daar wel iets bij voorstellen.
In de auto zitten kwam heel "hard" bij hem binnen, daarom behalve het ritje van het ziekenhuis naar huis, nog verder geen ritjes gemaakt.
En het voelde voor hem ook een beetje spannend; weg uit de veilige omgeving van het ziekenhuis, zal het goed gaan thuis?

In het ziekenhuis had hij niet meer dan 3x per dag 30-45 minuten op gezeten en klein stukjes gelopen.
We zijn nog een beetje zoekende naar het prettigste dagritme. Het lukt nu om 3x per dag zo'n 3 uur achter elkaar uit bed te zijn, wat voorzichtig in huis rond te lopen en in de stoel te zitten. Daarna is het wel genoeg en is het weer tijd om even te rusten op bed. Ik vind het al een hele prestatie, maar Sjoerd vind het soms frustrerend dat hij zo weinig energie en conditie heeft.
Binnenkort hopen we dat hij terecht kan bij de fysiotherapeute in het ziekenhuis Overvecht. Zij was vorig jaar heel goed bezig met o.a. de Easy-tape om de spieren te ondersteunen en zij heeft veel ervaring met o.a. het herstellen na rugoperaties en conditie opbouwen.

Tot nu toe redden we ons goed en lopen we niet tegen praktische problemen aan.
Ik kreeg de klossen niet onder het bed (paste niet. Ik heb het matras van het logeerbed op het normale matras gelegd waardoor er toch wat hoogte ontstond. Daarmee lukt het Sjoerd met een beetje ondersteuning om vanaf bed op te gaan staan.
De andere hulpmiddelen werken perfect.

Het pillen schema hebben we nu onder de knie en de anti-stollinginjectie (in buikplooi) geef ik hem nu, omdat hij zijn linkerhand nog niet goed genoeg kan gebruiken.
Ik ben blij dat in dit soort situatie's mijn kennis/ervaring uit de periode dat ik in de zorg werkte (1976-1984), weer boven komen drijven...is verdraaid handig nu.

Vandaag vond ik hem al wat stabieler en zekerder lopen ten opzichte van zaterdag.
De linker arm was vrijdag nog opgezwollen, maar die is nu aardig geslonken. Hij gebruikt zijn linker arm en hand nu ook meer, wel voorzichtig maar het lukt weer een beetje.

Qua eetlust is het nog niet zoals voorheen, maar het smaakt hem allemaal wel. En ja...... we hebben inmiddels zowel pasta en patat gegeten ;)