Beste Allemaal,
Het gaat met onze emoties op en neer.
Vrijdag is de linker arm van Sjoerd in het gips gezet; doel was om de pijn te verminderen.
In eerste instantie leek dat ook te werken. Maar toen ik zaterdagmiddag bij hem kwam was hij erg van slag omdat de pijn in alle hevigheid terug was gekomen. Iedere kleine beweging deed hem zeer. Het gips geeft toch geen verlichting van de pijn. Grote teleurstelling dus.
Er werd afgesproken dat hij max. 6 kortwerkende morfinepillen per dag mocht vragen.
Na samen een potje gehuild te hebben en de wetenschap de men het serieus nam en hij om extra morfinepillen kon vragen, zakte de moedeloosheid wat af en konden we naar de positieve dingen kijken;
zijn lichaam heeft de eerste 2 infusen met de 1ste fase chemo goed doorstaan! Hierbij zat ook het nieuwe medicijn waar men hoge verwachtingen van heeft. Oke, het was pas de eerste keer en er volgen er nog 11, maar dat het goed "ontvangen" is, geeft ons weer een hoop en moed.
Ik denk dat met name de spontane breuk van zijn arm, hard aangekomen is bij Sjoerd.
Het is niet meer "even" revalideren, een chemotherapietje van een 10 maanden en dan weer terug naar de orde van de dag. Die vanzelfsprekendheid is gaan wankelen en het kost even tijd om het weer "behapbaar" te maken. Ik weet zeker dat we het optimisme weer te pakken krijgen, maar we moeten - ieder in zijn eigen tempo - even door dit dal.
Donderdag is de operatie aan zijn arm. Hierdoor verschuift de chemo (via infuus) 1 dag, naar vrijdag en zaterdag.
Volgens de orthopeed kan Sjoerd zijn arm vrij snel na de operatie weer gebruiken. Dus wellicht kan hij zondag of maandag proberen op het rand van het bed te gaan zitten en misschien wel even weer op zijn benen staan. Dan ziet de wereld er meteen weer anders uit en krijgt hij hopelijk weer het gevoel van vooruitgang te pakken.
Als afsluiter een anekdote die hij me vanavond vertelde en waar ik vreselijk de slappe lach van kreeg:
Vanmorgen kwam een moslima met de ontbijtkar op zaal. Omdat Sjoerd zelf zijn brood niet kan klaarmaken (links gips, rechts infuus), zou de moslima zijn brood klaar maken. Hij vroeg om 1 bruin met kaas, 1 bruin met worst en 1 wit met chocoladepasta. Omdat het zondag was, kon hij ook een gekookt eitje krijgen. Sjoerd "ja lekker, doe maar op een wit sneetje brood".
Het bord zette hij om zijn borst, maar omdat hij wat plat lag kon hij niet zien wat op het bord lag. Op een gegeven moment had hij een stukje wit brood te pakken; zat daar chocoladepasta op, met dáárop een stuk ei, peper en zout! jummie....
Communicatie en begrijpen is en blijft een vak apart;)
Hartelijke groet en een fijne week!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten