gesprek oncoloog

Vanmiddag (6 okt) is de Oncoloog van het Antonius Ziekenhuis Nieuwegein bij ons geweest.

Hij vertelde ons dat, zoals wij al verwachtte, er op dit moment eigenlijk nog geen conclusies getrokken kunnen worden.
Het materiaal dat gisteren met de botpunctie weggehaald is, wordt onderzocht maar het duurt zeker 5 werkdagen voordat er een uitslag van de patholoog is.

De totale body-scan die de 15^e zal plaatsvinden is een PET-scan. Heel simpel gezegd wordt er met zo’n scan gekeken naar de stofwisseling van cellen. Kankercellen zijn actiever dan gezonde cellen en geven daardoor meer warmte af. Met behulp van een kleine hoeveelheid radioactieve stof wordt die extra warmte zichtbaar gemaakt voor de PET-scan. Aan de hand van de beelden kunnen eventueel aanwezig kankercellen opgespoord worden.

De Oncoloog vertelde ons ook nog:

• De tumor kan naast kanker, ook veroorzaakt zijn door een trauma, een ontsteking of Tuberculose. Pas als er een uitslag van de patholoog is, kan er zekerheid gegeven worden.

Wat ik gisteren vergeten ben te vertellen is dat alle 3 de uitsteeksels (doornuitsteeksel) van de wervel Th11 praktisch weg zijn. Een trauma met zoveel schade zou niet onopgemerkt kunnen zijn denken wij, dus schrappen wijzelf dit van het lijstje.

Ontsteking; dan zou Ludo waarschijnlijk wel koorts en eerder zoveel pijnklachten gehad hebben. Als er recent een ontsteking is ontstaan, lijkt me dat dit te zien is in het bloedbeeld. Maar kan die ontsteking dan zo snel alle 3 de doornuitsteeksels “opvreten”?

Tuberculose in de botten, tja geen idee eigenlijk

 

• Het bloedbeeld is goed; dat is alleen maar positief nieuws

 

• Het kleine “iets” in de long noemde de Oncoloog “rommelen in de marge”

         Deze uitspraak geeft ons het idee dat dit op te lossen is, als het al opgelost moet worden. 

• Bij de Thoraxfoto was ook de prostaat meegenomen en daar waren ook geen afwijkingen bij te zien. Daar was ik zelf een beetje bang voor, maar godzijdank is dat dus goed. Qua leeftijd zit Ludo volgens de Oncoloog ook (nog) niet in de risicogroep, maar ja…soms maken je gedachte in angstige/spannende tijden rare sprongen en niet alles houdt zich aan de statistieken.

Blijft nog steeds open:

Wachten op de uitslag van de patholoog (verwacht ik niet eerder dan 13 okt.): is het wel of niet kanker en wat zijn dan de mogelijk-/onmogelijkheden om hier zo goed mogelijk uit te komen.

Wachten op de PET-scan: gepland 15 okt. En dan weer wachten op de officiële uitslag.

Is het mogelijk om de aangedane wervel te “repareren”?

De Neuroloog deed daar redelijk luchtig over alsof er met een beetje DoeHetZelf, met bewijs van spreken een meccanodoos, veel op te lossen is.

Wij gaan er van uit dat er een soort reconstructie gemaakt kan worden of dat ze de wervel gecontroleerd in laten zakken. Oké, dan wordt Ludo een stukkie korter, maar als hij daardoor weer gewoon redelijk pijnloos en zonder risico op een dwarslaesie kan lopen, fietsen, wandelen en werken zijn wij hele gelukkige mensen!

Kortom, er kan veel gebeuren tijdens een gesprek met een Oncoloog die binnenstapt en zegt dat hij eigenlijk nog niets te melden heeft, maar dat hij in ieder geval even komt kennismaken.

Het was een prettige man, waardoor we ons ongeremd voelden om vragen te stellen die ons bezig hielden. Voor Ludo was dit gesprek zeker fijn omdat er feitjes verteld werden waaruit hij zelf een optelsom kon maken dat het waarschijnlijk nog wel zwaar zal worden, maar dat er een kans is om er weer bovenop te komen. Hoop doet leven en in ons geval geeft die hoop ons op dit moment iets meer rust en optimisme voor de toekomst. We blijven knokken om hier zo goed mogelijk doorheen te komen en jullie lieve en oprechte reacties geven ons daarbij enorm veel steun!