Operatie

Beste allemaal,

Zoals beloofd nu een wat uitgebreidere update over hoe de operatie gegaan is.

 

Ludo werd als eerste geopereerd. Door de neuro-chirurg en orthopedisch chirurg die hem vorige week ook geopereerd hebben. Nu maar hopen dat ze deze keer wel konden tellen.

Om 12.30 uur was ik al in het ziekenhuis omdat hij de vorige toen al klaar lag in de recoveryzaal. Ik wilde proberen te voorkomen dat hij weer 3 kwartier “vergeten” zou worden, dus aan de verpleging gevraagd of ze al wat gehoord hadden. Ze hebben toen de recovery gebeld, maar hij was daar nog niet aangekomen.

Uiteindelijk kwam hij pas om 14.45 uur terug op zijn kamer. Wat kan wachten dan lang duren zeg.

Kort daarop kwam de neuro-chirurg en de zaalarts.
Die vertelde in grote lijnen hoe het gegaan was.

Tijdens de operatie is er ook een professor orthopedische chirurgie bijgekomen.

Gedrieën hebben ze er voor gekozen op de bovenste schroeven en staafjes te laten zitten en de fixatie te verlengen tot onder wervel T11. Hij zit nu dus vast vanaf wervel T8 t/m T12.

Reden hiervoor is dat er bij de eerste operatie ruimte gecreëerd was om de schroeven te bevestigen. Als ze de schroeven er nu uit zouden halen, dan waren daar ook zwakkere plek ken ontstaan. Daarom werd er gekozen om ze te laten zitten en niet om ze eruit te halen en de gaten op te vullen met “cement”.

De wond is langer geworden en is nu ongeveer 40 cm.

Ludo was nog erg slaperig van de narcose, dus we hebben het op de hoofdpunten gehouden.

Daarom weet ik nog niet precies wat die verlenging van de fixatie betekend voor de bewegingsbeperking. Dat horen we binnenkort nog wel.

De neuro-chirurg wilde eigenlijk wel dat men vandaag al met mobiliseren zou gaan beginnen. Toen greep Ludo gelukkig zelf in en zei dat hij met de zaalarts afgesproken had dat hem 2 dagen rust gegund zou worden. Zaalarts beaamde dat. De neuro-chirurg was daar niet erg enthousiast over, maar accepteerde het wel. De controlescan en het aanmeten van het korset zal daarom waarschijnlijk pas vrijdag plaatsvinden.

Omdat het de 2^e keer in korte tijd is dat Ludo geopereerd, krijgt hij nu een preventieve antibioticakuur.

Het viel mij op dat er nu geen morfinepomp was aangesloten. De verpleegkundige zei dat hij nu een automatische toevoer van morfine heeft omdat hij de pomp de vorige keer te weinig had gebruikt?!  Hallo, dat kwam omdat de pomp ruim 4 uur niet werkte!! Oh, dat wist ik niet. Nou ja, is allemaal wel goed. Met een automatische pomp is het (in principe) in ieder geval zeker dat hij voldoende krijgt.

Dat was ook wel te merken, want Ludo lag de hele tijd dat ik er was een beetje te dommelen. Hij heeft nogal wat voor z'n kiezen gekregen dus ik was al lang blij dat hij nu even rustig lag te dommelen. 

Ludo vertelde dat hij voordat hij onderzeil ging, gevraagd had of ze hem dit keer wel wat netter in bed wilden leggen. Toen ik bij hem kwam heb ik het bed meteen even na gelopen en deze keer lagen er geen vergeten dingen in zijn bed. Erg eigenlijk dat je dat gaat controleren, maar er gaat nogaleens wat mis en dat gun ik mijn lief niet, dus dan maar zelf waakzaam zijn en blijven (en soms een zeurpiet bevonden worden).

Ook had hij tegen de anesthesist gezegd dat hij na de vorige operatie zo misselijk was geweest. Daartegen zouden ze nu iets bij de narcose geven.

In de loop van de middag werd zijn huidskleur wat beter en keek hij wat helderder uit zijn ogen.

’s Avonds heb ik hem wat vla gegeven zodat hij de pillen gemakkelijker weg kreeg; hij werd daar niet misselijk van. Daar was ik wel blij om.

Ludo zei op een gegeven moment dat zijn ribben pijnlijk waren. Tijdens de operatie heeft hij de hele tijd op zijn buik gelegen, wat die pijn misschien veroorzaakt heeft? De verpleging reageerde er lauwtjes op...blijkbaar niets bijzonder voor hen.

’s Avonds moest de wond nog gecontroleerd worden. Ludo zag daar erg tegenop omdat dat de vorige keer ontzettend pijnlijk was.

Ik had gevraagd of hij een kwartiertje voor die tijd dan niet een kortwerkende morfinepil mocht hebben. De diensdoende arts werd erbij gehaald. Die vond dat niet zo’n goed plan omdat hij al heel hoog zat met de morfine via het infuus.
De broeder zag wel dat Ludo al helemaal gespannen was voor wondinspectie. Ludo stelde voor om het dan maar meteen te doen, zodat hij er maar van af was. Gelukkig deed het draaien niet zo veel pijn als de vorige keer.

De wond lekte niet en de drain zat er nog goed in en deed zijn werk goed.

Om 19.45 uur ben ik naar huis gegaan, zodat hij lekker kon gaan slapen en bij kon komen van deze dag.

Ik had de afspraak voor de intake bij radiotherapie voor 11 november afgezegd. Via de afdeling hebben we te horen gekregen dat er nu een nieuwe afspraak voor de 19^e november staat.

Ik ga zo weer naar Ludo toe en hoop dat hij een beetje bijgekomen is van gisteren. Jullie horen het wel weer.

Dit was het voor deze keer. Ik hoop dat het een beetje te volgen verhaal is geworden.