Beste allemaal,
Woensdag en donderdag was Ludo behoorlijk moe en zichtbaar
uitgeput. Niet verwonderlijk na 2 operaties in 1 week tijd.
Hij heeft veel gedoezeld en had nergens interesse in.
Eten deed hij minimaal omdat zijn maag nog niet op orde was –
alleen wat vla om de pillen weg te werken. Hij lag nog steeds aan het infuus
waarmee hij vocht, antibiotica en morfine toegediend kreeg.
Woensdagavond is de drain verwijderd.
Donderdagmiddag werden er toch al de controlefoto en het korset
gemaakt. Ludo was daar erg teleurgesteld in omdat er toegezegd was dat hij 2
dagen rust zou krijgen.
Maar nu konden ze ineens wel tellen: dinsdagmiddag terug van de OK,
dus donderdagmiddag is 2 dagen na de OK. Het maken van de controlefoto – of beter gezegd, het tillen en rollen op de tafel voor de foto – deed hem erg veel pijn.
Het maken van het korset viel gelukkig mee. De bedoeling van het korset is dat hij het de komende 4 tot 6 weken
continue draagt, behalve als hij in bed ligt. Het korset bestaat uit een harde "schaal" aan de rugkant die met klittenband aan de borst/buikkant gesloten wordt.
Toen hij terug kwam van de foto en het korset aanmeten, was hij een
beetje opstandig en erg teleurgesteld. Zijn ribben waren nog steeds pijnlijk.
Hij wilde het liefst alleen maar slapen en deed dat ook. De hele
tijd lag hij met een frons in zijn hoofd. Toen een van zijn zussen hem ’s
avonds voetmassage gaf ontspande hij zich iets meer en verdween de frons. Dat
was heel mooi om te zien.
Toen ik vrijdagmiddag bij hem kwam kon ik mijn ogen niet geloven;
een verschil van dag en nacht. Meneer had weer wat praatjes, zijn huidskleur
was weer normaal, zijn ogen sprankelden weer en zijn maag was tot rust gekomen en
hij had weer wat eetlust. De katheter was verwijderd en de morfine via het
infuus was afgekoppeld en hij krijgt nu weer morfine in pilvorm. De dosering
zal langzaam afgebouwd worden.
Én….hij was al even uit bed geweest!!
Oner begeleiding van een fysiotherapeut was het korset aangetrokken en heeft hij
op het randje van het bed gezeten. Wonder boven wonder was hij niet duizelig en
voelde dat goed. Het voelde zo goed dat hij even op zijn benen wilde staan!
Hij heeft nog niet gelopen, maar wel gestaan. Hij stond wel iets
naar rechts gebogen, maar dat maakt mij niet uit, dat komt wel weer goed met
revalideren. Vanaf 30 september heeft hij alleen maar plat gelegen en eindelijk
heeft hij weer even gestaan en dat vind ik zo'n een grote opsteker!
Vrijdagmiddag zijn de zaalarts en de neuro-chirurg even
bij hem geweest. Ze waren tevreden over de controlefoto en hebben ons een kopie daarvan gegeven. Ziet er heftig uit; op 3 plaatsen 2 schroeven en daar tussen 2x 2 staafjes.
De zaalarts opperde dat het misschien zinvol is om Ludo weer naar
ziekenhuis Overvecht over te plaatsen voor de verdere revalidatie. Ludo blij,
want dat plannetje had hij zelf ook al bedacht. Dan heeft het UMC weer
een bed vrij, kan Ludo iets rustiger revalideren bij de fysiotherapeute in
Overvecht waar hij veel vertrouwen in heeft, en heeft Overvecht weer een bed
bezet (het is daar bijna uitgestorven) en ligt hij dichter bij huis. De sfeer van Overvecht is ook veel gemoedelijker, wat wij wel fijn vinden. Allemaal
blij dus als het doorgaat.
Maar de antibioticakuur loopt nog tot en met zondag. En ik denk dat
de neuro-chirurg zich nu extra verantwoordelijk voelt en want hij wil Ludo maandag eerst nog
even zien voordat hij besluit om hem wel of niet over te laten plaatsen.
Gisteravond voelde Ludo zich te moe, maar vandaag zal hij waarschijnlijk even in de stoel gaan zitten en zijn krantjes lezen
en wie weet zijn maaltijd aan tafel eten.
Na een lange tijd ziet het er naar uit dat we ons een beetje kunnen
ontspannen en eerlijk gezegd zijn we daar alle 2 hard aan toe. Het kan nu
alleen maar beter worden.
Wat de bestraling ons gaat brengen zien we wel, maar dit hebben we
in ieder geval overwonnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten